Του Γιώργου Αθανασόπουλου,
Απόφοιτος Κοινωνικής Πολιτικής,
Παντείου Πανεπιστημίου
Η σημερινή εποχή δοκιμάζεται από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση η οποία έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και τους κοινωνικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας. Η εφαρμογή των επιβαλλόμενων από το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει δυσχεράνει σημαντικά την κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η απότομη αύξηση των ποσοστών της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων ατόμων, οι αλλεπάλληλες αλλαγές στον εργασιακό τομέα και η φτωχοποίηση του πληθυσμού. Το σημαντικότερο όλων είναι η διεύρυνση του χάσματος των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων.
Ο κάθε νομός, η κάθε κοινότητα και ο κάθε Δήμος αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Σε αυτό το σημείο καλείται να παίξει ενεργό ρολο η κοινωνική πολιτική. Γενικότερα, η κοινωνική πολιτική αφορά το σύνολο των πολιτικών που στόχο έχουν να επέμβουν και να παρέμβουν εκεί όπου υπάρχουν δυσκολίες και κοινωνικά προβλήματα.
Αυτού του είδους η πολιτική κρίνεται πιο αποτελεσματική όταν εφαρμόζεται σε τοπικό επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω διαφόρων κοινωνικών προγραμμάτων των οποίων υποκείμενα εφαρμογής είναι συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Τέτοια προγράμματα είναι, για παράδειγμα, τα προνοιακά, τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, και τα προγράμματα πρόληψης. Με αυτό τον τρόπο προσφέρεται ένα δίχτυ ασφαλείας σε άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης και στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ωστόσο, για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των δομών και συστημάτων υποστήριξης για την άσκηση της Κοινωνικής Πολιτικής από την πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σημαντική είναι η συνειδητοποίηση της συνεργασίας με ιδιωτικούς φορείς, μη κερδοσκοπικές εταιρείες, οργανισμούς και εθελοντικούς φορείς. Οι πόροι που διατίθενται για κοινωνικούς σκοπούς προέρχονται, κατά κόρον, από το ΕΚΤ.
Αυτό που δυσκολεύει την κοινωνική πολιτική να επιτελέσει ορθά το έργο της είναι ο τρόπος που συντάσσονται τα τρέχοντα αναπτυξιακά προγράμματα, τα οποία είναι δευτερευούσης σημασίας, καθώς το κέντρο βάρους δίδεται στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής.
Αυτό που συμπεραίνεται είναι ότι η κοινωνική πολιτική διαδραματίζει έναν δεσπόζοντα ρόλο για την άμβλυνση των προβλημάτων και την επιβίωση της κοινωνίας. Παρόλο που γίνονται ύστατες προσοαθειες εκσυγχρονισμού των κοινωνικών συστημάτων αυτό που εύκολα διακρίνεται είναι η γένεση και ύπαρξη πολλών αδυναμιών και τρωτών σημείων.
