Το σύνδρομο της Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας στα παιδιά

Τα μικρά παιδιά είναι πολύ δύσκολο να τα χειριστείς. Είναι πολύ περίεργα για τα πάντα και είναι πάντα σε εγρήγορση  για να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους. Έχουν υψηλά επίπεδα ενέργειας, ωστόσο  οι γονείς πρέπει πάντα να κοιτούν για σημάδια υπερκινητικότητας. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να συγχέουμε τη ζωντανή και χαρούμενη συμπεριφορά ορισμένων νήπιων με την υπερκινητικότητα.

Συμπτώματα υπερκινητικότητας σε μικρά παιδιά

Τα υπερκινητικά παιδιά συχνά παρεκτρέπονται σκόπιμα όμως, είναι σημαντικό να καταλάβουμε αν αυτή η κακή συμπεριφορά πηγάζει από την υπερκινητικότητα ή την άγνοια. Τα παρακάτω σημάδια προσδιορίζουν ένα υπερδραστήριο μικρό παιδί:

-Διατροφικές διαταραχές και διαταραχές ύπνου.

-Τα υπερκινητικά παιδιά δεν μπορούν να χαλαρώσουν και είναι συνέχεια νευρικά.

-Ταλαιπωρούν τις μητέρες τους ενώ εκείνες προσπαθούν να τα ταΐσουν.

-Δεν είναι σε θέση να συμμετέχουν σε ομαδικές παιδικές δραστηριότητες.

-Μπορεί να δείξουν εκούσια ανάρμοστη συμπεριφορά.

-Έχουν την τάση να εισβάλουν/διακόπτουν συνομιλίες, παιχνίδια κ.α.

-Δεν ακολουθούν κανόνες ή μπορεί να μην ακούν τις υποδείξεις που τους γίνονται.

-Μιλούν περισσότερο από ότι αναμένεται για την ηλικία τους.

-Υπερβολικό τρέξιμο πάνω κάτω, κλάματα και ξεσπάσματα είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα σημάδια της υπερκινητικότητας.

-Τα μικρά παιδιά της σχολικής ηλικίας, δεν κάθονται ποτέ στη θέση τους και δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους.

-Μπορεί να παρουσιάσουν μια υπερβολική συμπεριφορά επιζητώντας την προσοχή.

Αιτίες

Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες για την υπερδραστήρια συμπεριφορά των νηπίων, ορισμένες από αυτές έχουν ως εξής:

– Το αλκοόλ ή το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα του Συνδρόμου Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας.

-Υπερκινητικότητα μπορεί να προκύψει από βλάβη του εγκεφάλου στην εμβρυακή μορφή ή αργότερα.

-Η Υπερκινητικότητα συχνά υπάρχει στο ιστορικό της οικογένειας, ως εκ τούτου η γενετική σύνθεση μπορεί να προκαλέσει υπερδραστηριότητα στα παιδιά.

– Ρύποι, όπως ο μόλυβδος, επίσης συμβάλουν στην υπερκινητικότητα.

-Ορισμένες τροφές επιδεινώνουν την υπερκινητικότητα στα παιδιά. Αυτά περιλαμβάνουν τα τρόφιμα που έχουν υπερβολική ζάχαρη, είναι υπερβολικά επεξεργασμένα με πρόσθετα τροφίμων και άλλα χημικά συστατικά.

Διάγνωση Υπερκινητικότητας

Η διάγνωση του Συνδρόμου Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD:Attention Deficit Hyperactive Disorder) στα νήπια είναι ένα δύσκολο έργο, καθώς θα πρέπει να γνωρίζει κανείς αν τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί προκαλούνται από τη γενική υπερκινητικότητα ή από το συγκεκριμένο σύνδρομο. Οι γιατροί συμβουλεύουν συχνά τους γονείς να μην βιάζονται και να μην ανησυχούν από την υπερκινητικότητα του παιδιού τους. Το σύνδρομο της υπερκινητικότητας σπάνια διαγιγνώσκεται σε παιδιά κάτω των 5 ετών. Μερικά πιθανά συμπτώματα μπορεί να είναι πράγματι ακίνδυνα και αποτέλεσμα μόνο των υψηλών επιπέδων ενέργειας στο παιδί. Αν καταφέρει κανείς να περιορίσει αυτή την ενέργεια σωστά, τότε μπορεί να είναι σε θέση να ελαχιστοποιήσει την υπερδραστήρια συμπεριφορά.

Εάν το παιδί παρουσιάζει υπερκινητικότητα, αλλά συνήθως δεν έχει κανένα πρόβλημα με την τήρηση των κανόνων ή την πειθαρχία, τότε μάλλον δεν πάσχει από το σύνδρομο της Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Ωστόσο, εάν το παιδί εμφανίζει τα περισσότερα από τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω, τότε θα πρέπει να ελεγχθεί η υπερκινητική και παρορμητική συμπεριφορά του. Οι γονείς δεν πρέπει να πιστεύουν ότι το παιδί τους θα απαλλαχτεί από το σύνδρομο καθώς μεγαλώνει, καθώς συχνά συνοδεύει το άτομο και στην ενήλικη ζωή του. Τα φάρμακα μπορεί να κρατήσουν τα συμπτώματα της διαταραχής σε έλεγχο και να βοηθήσουν ένα άτομο να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.

Θεραπεία

Η Υπερκινητικότητα που συνδέεται με το σύνδρομο, συχνά διαγιγνώσκεται όταν οι γονείς, που ανησυχούν για το παιδί τους που είναι επιρρεπές στα ατυχήματα ή έχει κακή επίδοση στο σχολείο, το πάνε σε έναν επαγγελματία. Μετά την εκτίμηση της κατάστασης του παιδιού, αποφασίζεται η διάρκεια της θεραπείας. Μπορεί να είναι είτε συμπεριφορική θεραπεία ή μπορεί να δοθούν μερικά φάρμακα για να ηρεμήσει το παιδί.

Τα φάρμακα για την αντιμετώπιση του συνδρόμου, όπως η πεμολίνη, η δεξτροαμφεταμίνη ή η μεθυλφαινιδάτη, οι οποίες συνήθως δρουν ως διεγερτικά, έχουν μια ηρεμιστική επίδραση στα υπερκινητικά παιδιά. Τα φάρμακα αυτά βοηθούν το παιδί στο να εστιάζει σωστά και τελικά να βελτιώσει τις σχολικές επιδόσεις του. Η Συμπεριφορική θεραπεία, όμως, χρειάζεται πολλή υπομονή και υποστήριξη από τους γονείς και τους δασκάλους. Τροποποίηση στο πρόγραμμα διατροφής ενός υπερκινητικού παιδιού δείχνει επίσης καλά αποτελέσματα. Οι γονείς μπορούν επίσης να επιλέξουν ως θεραπεία την ομοιοπαθητική, βότανα για την αντιμετώπιση του συνδρόμου, τον βελονισμό ή οποιασδήποτε άλλη μορφή εναλλακτικής ιατρικής. Τα αποτελέσματα της θεραπείας είναι εμφανή μέσα σε 3 – 6 εβδομάδες. Τα φάρμακα μπορεί να μειώνονται βαθμιαία, όταν το παιδί εμφανίζει σταθερά ελεγχόμενη συμπεριφορά.

Η Υπερκινητικότητα μπορεί να είναι αρκετά τραυματική για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Η συμπεριφορά αυτή που κάνει το παιδί να είναι εξαιρετικά ασταθές, γίνεται επίσης και αιτία για κοινωνική αμηχανία των γονιών. Παρ ‘όλα αυτά, είναι σημαντικό να προσδιορίζονται τα αίτια της υπερκινητικότητας και να ακολουθείται  η καλύτερη δυνατή θεραπεία για να διασφαλίζεται η σωστή πνευματική και σωματική ανάπτυξη του παιδιού.

socialpolicy.gr