Η ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων με προβλήματα ακοής

Τα παιδικά ακουολογικά προβλήματα αποτελούν χρόνιες αναπηρίες που μπορεί δυνητικά να οδηγήσουν στην ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας. Ωστόσο, για τα παιδιά και τους εφήβους με προβλήματα ακοής , η ακριβής στιγμή εμφάνισης διαφόρων μορφών ψυχοπαθολογίας και τα αιτιά τους είναι ασαφή, παρότι αυτή η γνώση είναι απαραίτητη για την διενέργεια στοχευμένων διαγνωστικών εξετάσεων και παρεμβάσεων.

Έρευνα του Jama Pediatrics,  διερευνεί το επίπεδο των ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων σε άτομα με προβλήματα ακοής (παιδιά και εφήβους) σε σύγκριση με συνομηλίκους τους με φυσιολογική ακοή. Επιπλέον στην ίδια έρευνα εξετάστηκαν, η επίδραση του τύπου της συσκευής ακοής και των πιθανών παραγόντων κινδύνου και προστασίας σχετικά με την ψυχοπαθολογία.

Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν πως τα παιδιά και οι έφηβοι με προβλήματα ακοής ήταν πιο επιρρεπή στην ανάπτυξη κατάθλιψης, στην επιθετικότητα, στην Αντιθετική -Εναντιωματική- προκλητική διαταραχή,  στη διαταραχή της συμπεριφοράς, και στην ψυχοπάθεια, σε σχέση με συνομηλίκους που δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα ακοής.  Τα επίπεδα του άγχους, η σωματοποίηση, και η παραβατικότητα ήταν αυξημένα σε ορισμένες περιπτώσεις συμμετεχόντων με προβλήματα ακοής, αλλά όχι σε όλες, για λόγους που σχετίζονται με το φύλο, την ηλικία και τον τύπο του σχολείου.

Αποκλίνοντα αποτελέσματα εμφανίσθηκαν για το επίπεδο της διαταραχής της προσοχής και την επίδραση του τύπου της συσκευής ακοής σε σχέση με την ψυχοπαθολογία. Πιθανοί παράγοντες κινδύνου και προστασίας εντοπίστηκαν, όπως η ηλικία κατά την οποία ανιχνεύεται η απώλεια της ακοής και ο χρόνος παρέμβασης στο πρόβλημα, πρόσθετες αναπηρίες, επικοινωνιακές δεξιότητες, ευφυΐα, ο τύπος του σχολείου, καθώς και ο αριθμός αδελφών στην οικογένεια.

Έτσι το αποτέλεσμα της έρευνας όσον αφορά την ψυχοπαθολογία των παιδιών και εφήβων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής,  οδήγησε στην άποψη πως για να οριστεί μια πιο ακριβής ανάλυση περί ψυχοπαθολογίας, απαιτούνται περισσότερες μελέτες. Οι μελέτες αυτές θα πρέπει να λάβουν τον τύπο της διαμήκους έρευνας (longitudinal) για να καταφέρουν να δημιουργήσουν πιο “στέρεα” συμπεράσματα για την επίδραση/σχέση αιτιότητας.

Πηγή: archpedi.jamanetwork.com

socialpolicy.gr

Κράτα το