Επιστήμονες διαπίστωσαν ότι 45.000 αυτοκτονίες κάθε χρόνο συνδέονται με την ανεργία. Από αυτές, μόλις 5.000 αυτοκτονίες το χρόνο αποδίδονται άμεσα στην παγκόσμια ύφεση του 2008 ενώ τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι άνεργοι είναι πιο πιθανό να διαπράξουν αυτοκτονία σε περιόδους οικονομικής σταθερότητας, λόγω του στίγματος που συνδέεται με την ανεργία. Ειδικοί καλούν τις κυβερνήσεις του κόσμου να αυξήσουν τη χρηματοδότηση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, είναι η πρώτη του είδους της, αναλύοντας τα ποσοστά αυτοκτονιών και των οικονομικών επιδόσεων σε 63 χώρες κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 11 ετών. Η επιστημονική ομάδα εξέτασε τα δεδομένα για τις αυτοκτονίες και την οικονομία από τη βάση δεδομένων θνησιμότητας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και από την παγκόσμια βάση δεδομένων για τις οικονομικές προοπτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν την επίδραση των ποσοστών ανεργίας στα ποσοστά αυτοκτονιών και τα ευρήματά τους αποκάλυψαν πως η ανεργία είχε παρόμοια επίδραση όσον αφορά τις αυτοκτονίες σε όλες τις περιοχές του κόσμου.
Μεταξύ του 2000 και του 2011, ο σχετικός κίνδυνος της αυτοκτονίας που συνδέεται με την ανεργία αυξήθηκε κατά 20 ως και 30%. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι περίπου 233.000 αυτοκτονίες έλαβαν χώρα κάθε χρόνο σε αυτό το χρονικό διάστημα, με περίπου το ένα πέμπτο, ή 45.000 αυτοκτονίες να συνδέονται με την ανεργία. Το 2007 η ανεργία συνδεόταν με 41.148 αυτοκτονίες, ενώ το 2009 ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί στις 46.131. Οι ερευνητές αναφέρουν πως από τα δεδομένα προέκυψαν 4.983 περιπτώσεις ανθρώπων που αφαίρεσαν τις ζωές τους, ως εκ τούτου συνδέονται με την οικονομική κρίση του 2008.
Σε αντίθεση με παλαιότερες μελέτες, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών ήταν εξίσου ευάλωτοι στις συνέπειες της αυξανόμενης ανεργίας.
Ο Δρ Nordt, του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, κάλεσε τις κυβερνήσεις να επενδύσουν περισσότερα χρήματα στη μείωση της ανεργίας και στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, ανεξάρτητα από τις οικονομικές συνθήκες, αναφέροντας:
“Εκτός από τις ειδικές θεραπευτικές παρεμβάσεις, οι επαρκείς επενδύσεις από τις κυβερνήσεις σε ενεργητικές πολιτικές για την αγορά εργασίας που αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των αγορών, θα μπορούσε να συμβάλει στη δημιουργία πρόσθετων θέσεων εργασίας και στη μείωση του ποσοστού ανεργίας, βοηθώντας να αντισταθμιστεί ο αντίκτυπος στην αυτοκτονία”.
Ωστόσο, σε σχόλιο τους ο Roger Webb και ο Navneet Kapur από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, προειδοποίησαν πως οι περιπτώσεις αυτοκτονίας που αποδίδονται στην οικονομική ύφεση είναι πιθανό να είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου».
“Πολλά άτομα που επηρεάζονται από την οικονομική ύφεση αλλά παραμένουν στην εργασία τους κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων καιρών, αντιμετωπίζουν σοβαρή ψυχολογική πίεση λόγω της ολέθριας οικονομικής επιρροής πέραν της ανεργίας, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των εισοδημάτων, των συμβάσεων εργασίας με ελαστικό ωράριο, της εργασιακής ανασφάλειας, της πτώχευσης, του χρέους και των κατασχέσεων των σπιτιών”.
“Όπως και στις περιπτώσεις αυτοκτονιών, απαιτείται επίσης μια καλύτερη κατανόηση των έτερων ψυχολογικών εκδηλώσεων λόγω της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας, συμπεριλαμβανομένων των μη-θανατηφόρων αυτοτραυματισμών, του στρες και του άγχους, της κακής διάθεσης, της απελπισίας, των προβλημάτων με το αλκοόλ, του θυμού, των οικογενειακών συγκρούσεων και της κατάρρευσης των διαπροσωπικών σχέσεων”.
Πηγή: dailymail.co.uk
socialpolicy.gr
