O Κανονισμός Δουβλίνο παγιδεύει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της ΕΕ

Την Τετάρτη 24 Ιούνιου, ο πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων (ΕΦΠ), Yonous Muhammadi παρακολούθησε την ακρόαση: «Εναλλακτικές Λύσεις για τον κανονισμό Δουβλίνο: ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο» που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά και την Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών. Ο κανονισμός του Δουβλίνου είναι μια σύμβαση που καθορίζει ποιο κράτος μέλος της ΕΕ είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου ενός ατόμου, και έχει επικριθεί ευρέως.

Μιλώντας εξ ονόματος του ΕΦΠ, o Yonous υποστήριξε ότι o Κανονισμός παγιδεύει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της ΕΕ. Ο κανονισμός σημαίνει, για τους περισσότερους αιτούντες άσυλο, ότι οι αιτήσεις ασύλου αξιολογούνται από την χώρα που φθάνουν αρχικά, η οποία είναι συχνά η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Οι αιτούντες άσυλο δεν μπορούν να φύγουν νόμιμα, αν και οι περισσότεροι θέλουν να εγκατασταθούν αλλού, λόγω της μεγάλης δυσκολίας ενσωμάτωσης και της εξεύρεσης εργασίας.

Συνήθως, στο πλαίσιο του κανονισμού Δουβλίνο, ένα άτομο που βρίσκεται σε άλλη χώρα, μπορεί να απελαθεί στη χώρα που έφτασε για πρώτη φορά. Όμως, εδώ και πολλά χρόνια, οι χώρες της ΕΕ έχουν ανασταλεί τον κανονισμού του Δουβλίνου σε σχέση με την Ελλάδα. Αυτό συνέβη όταν πολλές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ΕΦΠ, υπογράμμισαν τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το Βέλγιο στις 21 Ιανουαρίου 2011 για την επιστροφή στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον κανονισμό του Δουβλίνου, ένας Αφγανού υπηκόου που έχριζε διεθνούς προστασίας (υπόθεση MSS κατά Βελγίου και Ελλάδας).

Το ΕΦΠ ισχυρίζεται ότι ο κανονισμός δημιουργήθηκε επειδή είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες δεν επιθυμούν να παραμείνουν στις παραμεθόριες χώρες της ΕΕ. Η ΕΕ ήθελε μια πολιτική που να εξασφαλίζει ότι είναι ουσιαστικά κλειστή για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες. Ο Yonous περιέγραψε τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα: κέντρα κράτησης, αστυνομική βία, επαναπροωθήσεις και γενικές δυσκολίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ζωντανή κόλαση, με σκοπό να αποταθεί το μήνυμα στους δυνητικούς αιτούντες άσυλο ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι.

Ο κανονισμός υπήρξε μοιραίος για κάποιους. Αυτό φαίνεται από την περίπτωση δύο νεαρών Αφγανών οι οποίοι σκοτώθηκαν μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ στο πλαίσιο του κανονισμού του Δουβλίνου. Ένας αυτοκτόνησε με άλμα από παράθυρο τρίτου ορόφου, ενώ ο δεύτερος βρέθηκε κρεμασμένος σε μια πλατεία στην Αθήνα. Ένας τρίτος Αφγανός που τον απέλασαν στην Ελλάδα, όντας αδύνατο να ενσωματωθεί ή να οικοδομήσει μια ζωή, ανέπτυξε μακροπρόθεσμα ψυχολογικά προβλήματα.

Το ΕΦΠ υποστηρίζει ότι αντί να αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις ή τροποποιήσεις στον κανονισμό του Δουβλίνου, θα πρέπει να εγκαταλειφθεί εντελώς. Απευθύνει έκκληση για μια κοινή πολιτική ασύλου, η οποία θα διασφαλίζει την πλήρη προστασία των προσφύγων και αιτούντων άσυλο και ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες σε ολόκληρη την ΕΕ, όχι μόνο στη χώρα στην οποία δόθηκε το καθεστώς του πρόσφυγα. Το ΕΦΠ απαιτεί μια πολιτική για το άσυλο η οποία να βασίζεται στις αρχές της ισότητας και αυτό πρέπει να επιτευχθεί μέσω της πρόσβασης στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην πράξη, καθώς και επί της αρχής.

Πηγή: Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων/ Greek Forum of Refugees