Η ελληνική κρίση δείχνει ότι η ευρωζώνη είναι ένας βίαιος εφαρμοστής του καπιταλισμού

Του Ian Dunt (editor of politics.co.uk. He specialises in issues around immigration, civil liberties, democracy, free speech and social justice)

Έτσι τιμωρεί η ευρωζώνη όσους απαιτούν τον δημοκρατικό έλεγχο στη χώρα τους. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία είχε μια πολύ σαφή εντολή να επαναδιαπραγματευθεί τη συμφωνία διάσωσης. Η ευρωζώνη δεν μετακινήθηκε μια ίντσα.

Όταν παραδόθηκε η τελική συμφωνία διάσωσης, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι θα θέσει τη συμφωνία σε δημοψήφισμα. Το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε επί του σχεδίου και το πέρασε. Ο ‘Ελληνας Πρωθυπουργός ζήτησε μια μικρή παράταση του προγράμματος διάσωσης (που έληξε την Τρίτη) για το Σαββατοκύριακο που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα.

Σε μια πράξη ασέβειας, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αρνήθηκαν. Απέκλεισαν την Ελλάδα από τη συνεδρίαση. Η υψηλή ρητορική της ενότητας και της διεθνούς συνεργασίας γρήγορα ξεχνιέται όταν αναφέρονται δημοψηφίσματα.

Την Κυριακή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αρνήθηκε να συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα στην Ελλάδα μετά τη λήξη της προθεσμίας, αναγκάζοντας τη χώρα να κλείσει τις τράπεζες της και να εισαγάγει ελέγχους κεφαλαίων. Αυτό ήταν μια βάναυση και βίαιη επίδειξη της οικονομικής εξουσίας. Ήταν ταυτόχρονα μια τιμωρία για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και μια προσπάθεια να επηρεάσει την ψήφο των πολιτών με την υπονόμευση της χώρας πριν από την διεξαγωγή του. Το μήνυμα είναι σαφές: κάντε ό, τι σας λέμε ή αλλιώς θα σας καταστρέψουμε.

Η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία δήλωσε δημοσίως ότι οι Έλληνες διαπραγματευτές δεν συμπεριφέρθηκαν ώριμα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, προσπάθησε να γκρεμίσει το δημοψήφισμα υποστηρίζοντας πως η συμφωνία διάσωσης δεν θα υπήρχε καν τη στιγμή που οι Έλληνες θα ψήφιζαν για αυτήν. Ακόμα κι αν ψήφιζαν “ναι” για να την αποδεχθούν,  η Ευρώπη και το ΔΝΤ θα διατηρούσαν το δικαίωμα να την αφαιρέσουν.

Ο Τύπος επιτέθηκε κατά του Τσίπρα. Φιλοευρωπαίοι τον περιφρονούν που απέδειξε ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί μια μονόδρομη διαδικασία. Ακόμα και αν με κάποιο τρόπο η Ελλάδα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, έχει αποδείξει ότι η έξοδος δεν είναι καθόλου αδύνατη.

Οι ιδεολόγοι της ελεύθερης αγοράς δυσανασχετούν με τον Έλληνα πρωθυπουργό που προσέφερε στους ψηφοφόρους λόγο για την οικονομική τους μοίρα. Όπως ανέφεραν χθες οι Financial Times,  ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό ένα δημοψήφισμα θα ήταν αν επρόκειτο να κάνει τους ψηφοφόρους να αποδεχθούν ό, τι τους ζήτησαν οι πιστωτές.

Η Ελλάδα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα προβλήματα της. Σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες, οι τράπεζες της δεν είχαν πραγματικά ιδιαίτερα κακή συμπεριφορά. Αλλά οι δημόσιες δαπάνες ήταν πολύ υψηλές, η διαφθορά είναι πολύ διαδεδομένη όσο και η φοροδιαφυγή. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες θα πρέπει να υποστούν για μια ζωή φτώχεια με την εντολή της ευρωζώνης.

Το σχέδιο της ευρωζώνης είναι μια δοκιμασία χωρίς τέλος: ένα οικονομικό όραμα, κατά το οποίο τα χρέη δεν θα μπορούν ποτέ να ξεπληρωθούν, στο οποίο όλο και περισσότερα παιδιά – 40% κατά την τελευταία καταμέτρηση – ωθούνται στη φτώχεια,  στο οποίο θα κλέβονται χρήματα από τους συνταξιούχους, στο οποίο δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη. Είναι η μόνιμη οικονομική σκλαβιά προς τους πιστωτές.

Η ευρωζώνη δεν προσπάθησε καν να αναγνωρίσει τη δημοκρατική εντολή της Ελλάδας. Όπως παραδέχτηκαν ακόμη και οι Financial Times : “Η προσφορά τους θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή. Ωστόσο, δεν ήταν γενναιόδωρο, να παραβλέπουν ακόμη και μια ενδεχόμενη υπόσχεση για μια πολυπόθητη μείωση του χρέους.».

Υπάρχει λόγος που οι άνθρωποι πληρώνουν τόκους για το χρέος. Είναι επειδή δανείζονται τα χρήματα, και ο δανειστής αναλαμβάνει κίνδυνο. Αυτός είναι ο λόγος που επωφελούνται από το καθεστώς. Και μερικές φορές, σε κάποιο βαθμό, αυτός ο κίνδυνος γίνεται πραγματικότητα. Αλλά η ευρωζώνη δεν μπορεί φαινομενικά να το ανεχθεί αυτό. Το μόνο που έχει σημασία είναι η Ελλάδα να επιστρέψει τα χρήματα ενώ οδηγεί τους πολίτες της στη φτώχεια. Προσφέροντάς τους μια ψηφοφορία για αυτή την επιλογή, προξενεί παράλληλα μια τιμωρία με τον πιο βάναυσο δυνατό οικονομικό τρόπο.

Λειτουργώντας έτσι η Ευρωζώνη, παρείχε μια προειδοποίηση σε άλλες χώρες της ευρωζώνης που σκέφτονται να απαιτήσουν τον έλεγχο του πεπρωμένου τους ή στα αριστερά κόμματα, όπως  τους Podemos στην Ισπανία, τα οποία θα τολμούσαν να πιστέψουν πως μια δημοκρατική εντολή θα τους ενίσχυε στις διαπραγματεύσεις. Η βούληση των πολιτών, δεν έχει σημασία. Μόνο η αγορά έχει σημασία.

Αν υπάρχει κάποιος στη βρετανική αριστερά που εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη προσφέρει μια εγγύηση έναντι του αχαλίνωτου καπιταλισμού, τότε αυτό το επεισόδιο θα πρέπει σίγουρα να τους απαλλάξει από την ιδέα. Η συνθήκη του Μάαστριχτ παρέδωσε την εξουσία των οικονομικών υποθέσεων σε σκοτεινούς γραφειοκράτες που ξεκίνησαν άμεσα την προστασία των επιχειρήσεων απελευθερώνοντας τις αγορές. Το ενιαίο νόμισμα έχει ως όπλο την λιτότητα. Αυτή δεν είναι μια Ένωση που όλοι έχουν λόγο. Είναι μια ένωση των πλουσίων που κάνουν ότι θέλουν. Η Γερμανία και οι πιστωτές τώρα κυβερνούν την Ελλάδα. Η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πράξη εξέγερσης η οποία τιμωρείται αυστηρά.

Δεν είναι καν η πρώτη φορά. Η Ευρωζώνη είχε ήδη αποτρέψει ένα ελληνικό δημοψήφισμα για τους όρους διάσωσης – αυτή τη φορά το 2011. Ήταν ακριβώς η ίδια ιστορία. Η Γερμανία και η Γαλλία απείλησαν ανοιχτά τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου με αποκλεισμό από την ευρωζώνη, αν συνέχιζε. Αυτή δεν είναι μια νέα εξέλιξη. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η ευρωζώνη “κάνει τη δουλειά της”.

Η συμπεριφορά προς τον ελληνικό λαό δείχνει αυτό που ακριβώς είναι η ευρωζώνη: ένας βίαιος εφαρμοστής του καπιταλισμού.

Πηγή: politics.co.uk

socialpolicy.gr