Δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά πλήρη επιστημονικά στοιχεία που αφορούν την ευημερία των παιδιών στην Αττική, την περίοδο της εφαρμογής πολιτικών λιτότητας και μετά. Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύτηκαν στο Διεθνές Επιστημονικό Περιοδικό “Child Indicators Research”, εκδόσεων Springer, από το ελληνικό, ερευνητικό πρόγραμμα C.W.-SMILE.
Read More
Η εθνική πολιτική υγείας και στέγασης προσφύγων, ως μέρος της ευρύτερης πολιτικής υποδοχής προσφύγων στη χώρα μας, είχε ήδη πριν από την πανδημία χαρακτηριστικά διαχείρισης «κρίσης», δηλαδή έκτακτης και απειλητικής κατάστασης που, ως τέτοια, ήγειρε ζητήματα ασφάλειας. Η κατεύθυνση αυτή έδωσε στην πολιτική υγείας και στέγασης χαρακτήρα «υπολειμματικότητας».
Κομβικό σημείο στην εννοιολόγηση της ανάπτυξης και την εφαρμογή της είναι η δεκαετία του ’70, όπου άρχισαν να διαφαίνονται τα προβλήματα του προτύπου της «ανάπτυξης για την ανάπτυξη» (εκ των άνω ανάπτυξη), καθώς ενώ υπήρχε οικονομική μεγέθυνση, η ποιότητα ζωής των πολιτών πολλές φορές χειροτέρευε.
Η νέα έκθεση αποκαλύπτει πώς παρά την ορατή πρόοδο σε πολλά Κράτη Μέλη, η Ευρώπη χρειάζεται καλύτερο συντονισμό δράσεων στο πεδίο της ψυχικής υγείας. Αυτή περιλαμβάνει έναν ισχυρότερο ρόλο της ΕΕ για την υποστήριξη του συντονισμού των εθνικών προσπαθειών.
Το μέσο της ηθικής παρενόχλησης είναι η κεκαλυμμένη επιθετική συμπεριφορά και ο δυσδιάκριτος, δυσχερώς αποδείξιμος χαρακτήρας της, καθότι εκδηλώνεται κατά κανόνα εμμέσως. Η υποκειμενική ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς δημιουργεί ένα λεπτό διαχωρισμό μεταξύ της συνήθους ατυχούς επιθετικής και της επιτηδευμένης εχθρικής συμπεριφοράς. Οι θύτες της ηθικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο υιοθετούν προσεκτική, μεθοδική, υποβόσκουσα επιθετική τακτική και τούτο για να έχουν εξασφαλίσει σε κάθε περίπτωση το άλλοθι της παρερμήνευσης, το οποίο αποτελεί το όχημα για την αποποίηση των ευθυνών τους.
Το καθεστώς κοινωνικοασφαλιστικής προστασίας των ελεύθερων επαγγελματιών διαμορφώνεται εντός του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος παράπλευρα με τους θεσμούς κοινωνικής ασφάλισης των μισθωτών, ως ένα ιδιαίτερο και κατακερματισμένο μοντέλο προστασίας.
Σε αυτό το άρθρο καταρτίζεται ένας συγκεκριμένος, εξειδικευμένος, συνολικός αθροιστικός δείκτης, για την ασφαλή μέτρηση της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, ο δείκτης αυτός τίθεται ως περιορισμός σε ένα γενικό μοντέλο καταγραφής της συνολικής ευημερίας και διερευνάται η σχέση του µε την κοινωνική αλληλεγγύη.
Το παρόν κείμενο της Πέρης Μπαζώτη εξετάζει τη σχέση μεταξύ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της οικονομικής ανισότητας. Δεδομένου ότι τυχόν ανισότητες στην πρόσβαση στην εκπαίδευση υπονομεύουν σημαντικά τον αναδιανεμητικό ρόλο της εκπαίδευσης, η μελέτη εκκινεί από την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο σχεδιασμός του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με τις εγγενείς αδυναμίες του αλλά και η διαχρονική υπο-χρηματοδότησή του στερούν τους υποψηφίους από τις ίσες ευκαιρίες καθώς η είσοδος του σε ένα από τα Ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας βασίζεται κατά πολύ στο οικονομικό υπόβαθρο των οικογενειών τους.
Στο Δελτίο του ΣΕΒ επιχειρείται μια πιο εμπεριστατωμένη αξιολόγηση του επιπέδου ευημερίας της ελληνικής κοινωνίας, με στοιχεία από την βάση δεδομένων του ΟΟΣΑ, σε σχέση και με τις άλλες αναπτυγμένες χώρες.
Το κύριο (και εξαιρετικά ανησυχητικό) εύρημα της Παγκόσμιας Έκθεσης για το Χάσμα των Φύλων 2020 είναι πως η έμφυλη ισότητα δεν θα επιτευχθεί για 99,5 ακόμη έτη.
1.624 νέοι διδάκτορες αναγορεύθηκαν από ελληνικά ΑΕΙ το 2018, το 26,7% των διδακτορικών διατριβών εκπονήθηκε στο ΕΚΠΑ και το 31,5% αφορά την Ιατρική και τις Επιστήμες Υγείας.
Η πρωτοβουλία «Η κατάσταση της υγείας στην ΕΕ» συγκεντρώνει τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για την υγεία και τα καταγράφει σε μια σειρά συνοπτικών και εύπεπτων εκθέσεων.
Με τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας αλλά και των πολιτικών λιτότητας που έχουν υιοθετηθεί, ο στεγαστικός αποκλεισμός των Ρομά είναι ένα φαινόμενο συνεχώς αυξανόμενο. Η ανάδειξη των στεγαστικών προβλημάτων της ευάλωτης αυτής ομάδας είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμων και ουσιαστικών κοινωνικών πολιτικών.
Τα τελευταία χρόνια, ως απόρροια της παρατεταμένης πιστωτικής και δημοσιονομικής κρίσης και όχι µόνο, έχουν συντελεστεί τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές στην κοινωνική πολιτική που µε τη σειρά τους μεταβάλουν το χαρακτήρα, τις κατευθύνσεις αλλά και τις επιπτώσεις των προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής. Ένα από τα πιο παρατεταμένα προβλήματα και ίσως «αδιέξοδα» που ανέκυψαν, στο επικρατούν, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, περιβάλλον συρρίκνωσης των κοινωνικών και εν γένει των δηµόσιων δαπανών, είναι αυτό του ασφαλιστικού και ειδικότερα του «συνταξιοδοτικού ζητήματος».
Το Άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλύπτει ένα ευρύ φάσμα δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για επαρκή τροφή, νερό, εγκαταστάσεις υγιεινής, ρούχα, στέγαση και ιατρική περίθαλψη, καθώς επίσης και κοινωνική προστασία καλύπτοντας καταστάσεις πέρα από τον έλεγχο των ατόμων, όπως η αναπηρία, η χηρεία, η ανεργία και το γήρας. Οι μητέρες και τα παιδιά χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας.