Ελένη Τομπέα -Το τελευταίο διάστημα ακούμε συχνά πως ζούμε στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης ή αλλιώς χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του διαδικτύου, στην εποχή των social media. Αναμφισβήτητα ο κόσμος έχει περάσει σε ένα διαφορετικό στάδιο επικοινωνίας και κοινωνικοποίησης που προσπαθώ να αναλύσω, εντάσσοντας τα στοιχεία σε κατηγορίες θετικών και αρνητικών επιπτώσεων.
Δεν θα μπορούσε να μην είναι θετικό το γεγονός πως οι χρήστες του διαδικτύου μπορούν πλέον να σχολιάζουν, να εκφράζουν την άποψη τους και να συνομιλούν με τους υπόλοιπους χρήστες ανταλλάσσοντας ιδέες και σκέψεις. Η ελευθερία του internet (αληθινή;) και η ανωνυμία την οποία μπορεί κάποιος να επιλέξει, είναι ο “βατήρας” απο τον οποίο πηδούν οι χρήστες σε μια θάλασσα πληροφοριών και κοινωνικής συναναστροφής, παραθέτοντας τη γνώμη τους, ακόμα και αναλύοντας απο το πιο απλό έως το πιο σημαντικό θέμα που απασχολεί ολόκληρη την κοινωνία και όχι μόνο την κοινωνία του διαδικτύου.
Κατά την άποψη μου, η επαφή με διαφορετικές σκέψεις και απόψεις, ποτέ δεν αποτέλεσε κάτι κακό και μάλιστα θεωρώ πως είναι και η επιτομή της επικοινωνίας, μιας και διευρύνει τη νοητική σκέψη και οξύνει την κριτική ικανότητα. Σχετικά με την τελευταία, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για σωστή κρίση των πραγμάτων και των πληροφοριών που διαχέονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κυβερνοχώρου.
Ελευθερία λόγου: Χρησιμοποιώ με επιφύλαξη τις λέξεις αυτές μιας και θεωρώ πως η δημοκρατία των καιρών μας δεν την έχει εξασφαλίσει στο μέγιστο ή δεν την έχει εξασφαλίσει και καθόλου….επι σκοπού. Φαινομενικά στο διαδίκτυο θα μπορούσε να πει κανείς πως επικρατεί μια ελευθερία στην κίνηση ιδέων, όμως μια σκέψη του Νοάμ Τσόμσκι δημιουργεί και σε εμένα περαιτέρω σκέψεις σχετικά με το internet και την ελευθερία του. Σύμφωνα με τον Τσόμσκι, δημιουργώντας ένα πλαίσιο ελευθερίας στην κοινωνία μέσα στα όρια του οποίου μπορεί ο κόσμος να κινείται,να εκφράζεται και να μιλά ελεύθερα, δίνει την εντύπωση της απόλυτης ελευθερίας ενώ δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για το τέλειο “χρυσό κλουβί”. Ένας ευφυής τρόπος να κρατάς την κοινωνία σε “καταστολή”, σε πλήρη έλεγχο και να της δίνεις τη δυνατότητα να “ξεσπά” όποτε οι καταστάσεις φτάνουν σε σημείο αιχμής, χωρίς όμως το φόβο για ουσιαστική κοινωνική αντίδραση.
Ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορούσε να είναι και το διαδίκτυο. Μια επικοινωνία εξ αποστάσεως με ομοιδεάτες, ένα εικονικό ρινγκ με αντιπάλους διαφορετικών αντιλήψεων, ένα debate αν θέλετε, που χρησιμοποιείται μονάχα προς όφελος εντυπωσιασμού και όχι ουσιαστικού σκοπού. Ένα πλαίσιο ελευθερίας, μια κατασκευασμένη “ελεύθερη” μικρο-κοινωνία για ελεγχόμενους πολίτες.
Έτσι σύμφωνα με τις παραπάνω σκέψεις, η αρνητική επίπτωση αυτού του τρόπου επικοινωνίας, θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο τρόπος επικοινωνίας, που πολύ απλά δεν τον έχουμε επιλέξει εμείς αλλά μας το έχουν επιβάλλει άλλοι.
socialpolicy.gr
