*Του Amit Singh, απόφοιτος του London School of Economics, ο οποίος εργάζεται για το έργο World Views of Nature Project, εξετάζοντας πώς οι τοπικές φιλοσοφίες θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στη δημιουργία της διεθνούς πολιτικής.
Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά: Τομπέα Ελένη
Στην βιομηχανία της τεχνολογίας, οι γυναίκες λαμβάνουν ετησίως κατά μέσο όρο 6.358 δολάρια λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους. Έρευνα της καθηγήτριας του Χάρβαρντ Δρος Claudia Godin δείχνει ότι στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες οι γυναίκες κερδίζουν 66% από ότι κερδίζουν οι άνδρες συνάδελφοί τους. Εκτιμάται πως οι γυναίκες στις ΗΠΑ χάνουν ετησίως συνολικά 30 τρισεκατομμύρια, λόγω της άνισης αμοιβής. Σύμφωνα με την έρευνα της Δρος Godin, οι γυναίκες μόνο ως οδοντίατροι, ως πωλήτριες στον τομέα της διαφήμισης και εργαζόμενες στη διεύθυνση ανθρώπινου δυναμικού, κερδίζουν το ίδιο με τους άνδρες. Το πρόβλημα είναι τόσο ενδημικό όσο και διάχυτο.
Η εστίαση για τη βελτίωση του θεσμικού σεξισμού στο χώρο εργασίας τοποθετείται στην βελτίωση των διαφορών στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων. Λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχουν ευρέως συζητηθεί και αμφισβητηθεί. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες θα πρέπει να αμείβονται για τις δουλειές του σπιτιού (κάτι το οποίο δύσκολα θα εξυπηρετήσει στην απεμφυλοποίηση της έννοιας της οικιακής εργασίας και ως εκ τούτου θα διατηρήσει τη σεξιστική ιδεολογία που συνδέεται με αυτήν), άλλοι ισχυρίζονται ότι οι ώρες εργασίας θα πρέπει να είναι πιο ευέλικτες για να εξυπηρετούν τις εργαζόμενες μητέρες, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως οι άνδρες θα πρέπει απλά να βοηθούν περισσότερο στο σπίτι. Οι γυναίκες κατά μέσο όρο δαπανούν τον διπλάσιο χρόνο για οικιακές εργασίες, σε σχέση με τους άνδρες. Όλα αυτά τα επιχειρήματα έχουν τόσο πλεονεκτήματα όσο και μειονεκτήματα, αλλά κανένα από αυτά δεν βοηθά πραγματικά να φτάσουμε στην καρδιά του προβλήματος.
Η ουσία είναι ότι ακόμα και αν οι γυναίκες αμείβονται το ίδιο με τους άνδρες, αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι υπάρχει θεσμικός σεξισμός σχεδόν σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα, η έμφαση στην ίση αμοιβή δεν θίγει τα πραγματικά ζητήματα που προκαλούν την επιμονή των σεξιστικών συμπεριφορών μέσα στην κοινωνία. Το να επιτύχουν οι γυναίκες μια ίση αμοιβή με τους άνδρες δεν θα τους δώσει μια ίση κοινωνική θέση. Ο σεξισμός θα εξακολουθήσει να υπάρχει καθημερινά σε ευρεία κλίμακα.
Η έμφαση στην ίση αμοιβή, ενώ είναι αξιέπαινη και λογική, δεν απευθύνεται στο γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι δομημένη ως μια λευκή, καπιταλιστική και πατριαρχική κοινωνία. Για να ξεπεραστεί ο σεξισμός είναι απαραίτητη η καταπολέμηση του συστήματος στο σύνολό του, αντί να εστιάζεται ειδικά στην ισότητα των αμοιβών. Ο καπιταλισμός διαιωνίζει τις ανισότητες. Για παράδειγμα πολλές γυναίκες που συναγωνίζονται για υψηλές θέσεις εργασίας, συχνά προέρχονται (όχι πάντα) από οικογένειες μεσαίας και ανώτερης τάξης, γεγονός που αποτελεί πλεονέκτημα σε σχέση με τις γυναίκες της εργατικής τάξης ως προς το επίπεδο της εκπαίδευσης.
Ο μισθός για τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης θα είναι πάντα χαμηλός, ανεξάρτητα από το φύλο. Η προσέλκυση περισσότερων γυναικών στην πολιτική ή σε ανωτέρω δικαστικά αξιώματα αποξενώνει μεγάλα τμήματα των γυναικών που έχουν διαφορετικές προσδοκίες (αυτό ισχύει αναμφισβήτητα και για τις ποσοστώσεις εθνοτικών μειονοτήτων σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, τόσο για τους άνδρες όσο και τις γυναίκες).
Η Bell Hooks (σ.σ. φεμινίστρια, κοινωνική κριτικός, γνωστή για την κριτική της και την στρατηγική της εναντίον αυτού που ορίζει ως “λευκή ρατσιστική καπιταλιστική πατριαρχία”) αναφέρει ότι η εστίαση στην ισότητα των αμοιβών και η άνοδος των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις είναι αντιπροσωπευτική μιας «προκατειλημμένης αστικής τάξης». Αυτό δεν αντικατοπτρίζει την ποικιλομορφία των επιθυμιών και αναγκών.
Σύμφωνα με το υπάρχον σύστημα, πολλές υπο-εκπροσωπούμενες ομάδες, περιλαμβανομένων των εθνικών μειονοτήτων και των ατόμων που ζουν με αναπηρίες, είναι δομικά σε μειονεκτική θέση, δίχως πρόσβαση σε υψηλές αμοιβές και με τις ευκαιρίες τους να περιορίζονται από τις λευκές αρσενικές άρχουσες ελίτ.
Ο σεξισμός και η καταπίεση δεν άρχισε με τον καπιταλισμό, αλλά σίγουρα επιτείνεται από αυτόν, και ο σεξισμός με τη σειρά του βοηθά στη διατήρηση του καπιταλισμού. Ένα τέτοιο καπιταλιστικό σύστημα έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή επίπεδα ανισότητας και στην εδραίωση του πλούτου στα χέρια των λίγων (κυρίως ανδρών).
Ενθάρρυνση του καπιταλισμού σημαίνει την προώθηση του ατομικισμού πάνω από τη συλλογική δράση. Οι γυναίκες επιχειρηματίες είναι ένα παράδειγμα αυτού. Είναι εύκολο να προβάλλεται μια γυναίκα επιχειρηματίας ώστε η κοινωνία να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σεξισμός και ρατσισμός και ότι ο καπιταλισμός βοηθά στην πρόοδο όλων. Σε αντίθεση με αυτό, πολλές γυναίκες και ευάλωτες ομάδες σε όλο τον κόσμο γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης μιας νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης.
Ο φεμινισμός από την αρχή της ιστορίας του πάλεψε για την εξάλειψη των ανισοτήτων. Ο φεμινισμός συνεπώς δεν συμβιβάζεται με τον καπιταλισμό, καθώς αυτό είναι ένα σύστημα που επιτείνει και οξύνει τις ανισότητες. Είναι, με απλά λόγια, ένα σύστημα το οποίο απαιτεί ουσιαστικά την ανισότητα για να ευδοκιμήσει και να λειτουργήσει. Το να κερδίζουν οι γυναίκες πολλά χρήματα δεν θα εξαλείψει αυτές τις ανισότητες, αλλά θα τις επιδεινώσει, καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα συνεχίσουν να ζουν σε απίστευτη φτώχεια και σκληρές συνθήκες.
Εστιάζοντας στην ισότητα των αμοιβών μπορεί επομένως να μας οδηγήσει σε ένα επικίνδυνο έδαφος στη συνέχεια, ξεχνώντας τις ανισότητες που πάνε χέρι-χέρι με τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός είναι δυστυχώς εδώ για να μείνει (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα), γι ‘αυτό είναι σημαντικό να μειωθεί το συντριπτικό χάσμα στις αμοιβές και να υποστηριχθεί περισσότερο η ισότητα στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα.
Πηγή: newint.org
socialpolicy.gr
Be the first to comment on "Ο φεμινισμός δεν συμβιβάζεται με τον καπιταλισμό"